Witte-vlekkenziekte en rode-vlekkenziekte

De ziekteverwekkers van witte- en rode-vlekkenziekte zijn schimmels. Tijdens de aardbeienoogst ontstaan paarsrood gekleurde, ronde vlekken, die 1 tot 4 mm groot worden. Kenmerkend voor witte-vlekkenziekte zijn de witte vlekken, die rood omrand zijn. In het midden van de vlek sterft het weefsel af. Bij de rode-vlekkenziekte zijn alleen roodbruine vlekken te zien. Hoe erger de plant is aangetast, hoe meer de vlekken in elkaar overlopen. De beschadiging van de aardbeienplant vindt plaats doordat het bladoppervlak sterk wordt gereduceerd. Wanneer de bladeren zwaar aangetast zijn, wordt de plant steeds zwakker. De schimmelsporen van de witte- en rode-vlekkenziekte overwinteren op de aangetaste bladeren. Van daaruit besmetten ze tijdens de volgende bloei via regendruppels of bladcontact de gezonde bladeren weer. Sterke regenval kan een bijzonder zware besmetting veroorzaken.

Door te kiezen voor een grotere plantafstand kunnen planten sneller opdrogen en raken ze elkaar niet. Zo kan aantasting worden voorkomen. Ernstig aangetaste planten moeten onmiddellijk worden verwijderd. Bovendien is regelmatige onkruidbestrijding nodig, om ervoor te zorgen dat de planten beter kunnen opdrogen. Na de oogst wordt bij het verschijnen van de vlekken een behandeling met gewasbeschermingsmiddel gegeven. De bladeren worden gelijkmatig bespoten met een fungicide.